ចង្ក្រានប្រមឹកទំពាំងស្រវឹង

#ចង្ក្រានប្រមឹកទំពាំងស្រវឹង
=========
ជារឿយៗ​ ខ្ញុំឃេីញជនរួមជាតិយេីងមួយចំនួន​ រអ៊ូរទាំ​ សម្តែងការមិនពេញចិត្តចំពោះបញ្ហាគ្រឿងស្រវឹង​ ដែលហាក់បីដូចជាមានការប្រេីប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយដោយគ្មានការរាំងស្ទះ​ ។

កាលពីមុន​ អ្នកដែលទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងភាគច្រេីនសុទ្ឋតែជាបុរស​ ។ តែក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ​ ការប្រេីប្រាស់បានសាយភាយទៅដល់មនុស្សស្រីផងដែរ​ ។ មិនត្រឹមតែ​ប៉ុណ្ណោះ​ទៀតសោត​ ក្មេង​ប្រុស​ស្រី​ដែលមិនទាន់គ្រប់អាយុ​ ដែលជាទំពាំងស្នងឫស្សីក៏ចេះប្រេីប្រាស់យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង​ ។

មកដល់ត្រង់ចំនុចនេះ​ យេីងអាចដាក់ជាសំនួរថា៖​ តេីគ្រឿងស្រវឹងពឹតជាអាក្រក់ណាស់ឬ​ ? ពិតជាបង្ករឲ្យសង្គមជាតិរបស់យេីងហិនហោចខ្លោចផ្សាមែនទេ​ ? តេីជាកំហុសគ្រឿងស្រវឹង​ ឬក៏​កំហុស​អ្នកប្រេីប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង​ ?

ក្នុង​នាមជាស្មេរលេីអត្ថបទនេះ​ ខ្ញុំសុំមិនធ្វេីការឆ្លេីយចំពោះសំនួរនេះទេ​ សូមទុកភារៈនេះ​ ជូនមិត្តអ្នកអានឆ្លេីយខ្លួនឯងទៅចុះ​ ។

នឹកឃេីញពាក្យខ្មែរមួយឃ្លាពោលថា៖​ សុខចិត្ត​ស្លាប់​បា​ កុំឲ្យស្លាប់មេ​ សុខចិត្ត​លិចទូកកណ្តាលទន្លេ​ កុំឲ្យភ្លេីងឆេះផ្ទះ​ ។ ត្រង់ឃ្លានេះ​ បុរាណាចារ្យរបស់យេីង​ ពិតជា​ឲ្យតម្លៃណាស់ចំពោះនារីភេទ​ ទោះបីជា​ការរកស៊ីទទួលទាន​ ធ្វេីស្រែចំការពឹងទាំងស្រុងលេីកម្លាំងបុរសក៏ដោយចុះ​ ។ ការពោលបែបនេះ​ ប្រហែលជា​ឥទ្ធិពល​នៃគំនិត​ មាតាធិបតេយ្យក៏អាចថាបាន​ ។ ព្រោះ​ថានារីភេទក្នុងសង្គមខ្មែរ​ ជាពិសេសនោះគឺ​នារីដែលជាភរិយា​ ខ្មែរ​យេីងចាត់ទុកប្រៀបបាននឹងស្រូវជង្រុក​ ។ នារី​ជាអ្នកទុកដាក់ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ចាត់ចែង​កិច្ចការក្នុងផ្ទះសម្បែង​ និងមេីលថែកូនចៅ….​។ ល។ ចុះបេីនារីរវល់សប្បាយជាមួយតែទឹកប្តូរនិស្ស័យទៅហេីយនោះ​ តេីភារៈខាងលេីទុកឲ្យអ្នកណាចាត់ចែងជំនួស​ ? ត្រង់ចំនុចនេះ​ ស្មេរមិនសំដៅទៅលេីការទទួលទាន​ ម្តងម្កាល​បន្តិច​បន្តួច​ ក្នុងកម្មពិធីជួបជុំផ្សេងៗនោះទេ​…..។

ប្រទេស​មួយដែលមានទីតាំងនៅខាងលេីដងទន្លេរួមរបស់យេីងគឺ​ ទន្លេ​ឡានឆាង​ ដែលធ្លាប់មានប្រវត្តិយកឈ្នះនគរយេីងក្នុងល្បែងប្រជល់ដំរី​ កំពុង​តែ​មានវិប្បត្តិក្នុងរឿង#ចង្ក្រានប្រមឹក ។ ស្មេរធ្លាប់បានទៅលេងរដ្ឋធានីនៃប្រទេសនោះកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន​ ។ ហេីយបានឮបុរសៗក្នុងប្រទេសនោះនិយាយប្រាប់ក្នុងន័យ​ កំប្លុកកំប្លែង​ថា​ ៖​ នៅស្រុកគាត់​បេីកម្មពិធី​ មង្គល​ការ​ ឡេីងផ្ទះ​ ឬក៏​ខួបកំណើត​ គឺភាគច្រេីនគេឲ្យប្រពន្ឋទៅ​ តែបេីបុណ្យសពវិញ​ ទុកឲ្យប្តីជាអ្នកទៅ​ ។
ខ្ញុំ​ឮពាក្យនេះហេីយ​ ខ្ញុំ​សេីចមែនទែន​ ពិតជា​កំប្លែង​ណាស់​ ។ ជាងនេះទៅទៀតនោះ​ ខាងនារីៗ​ គាត់ក៏មានពាក្យលេបខាយមួយបែបរបស់គាត់ដែរ​ ។ ថ្ងៃមួយនោះ​ ខ្ញុំ​បានទៅចូលរួមកម្មពិធីជាមួយមិត្តភ័ក្តិក្នុងប្រទេសនោះ​ ខ្ញុំឃេីញនារីៗមានការប៉ិនប្រសព្វខាងទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងណាស់​ ។ មិនត្រឹមតែ​ប៉ុណ្ណោះ​ ពេលគាត់គាស់គម្របដបស្រាបៀរ​ បេីគ្មានប្រដាប់គាស់ទេ​ មិត្ត​នារីទាំងនោះ​ អាចយកចង្កិះ​ ឬក៏​ស្លាបព្រាមកគាស់យ៉ាងស្រួល​ ។ អ្វី​ដែលធ្វេីឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អេីលនោះគឺ​ ពួកគាត់ថែមទាំងអាចយកសក់ក្បាលរបស់គាត់មកគាស់គម្របដបបានដោយងាយទៀតផង​ ។ ខ្ញុំ​ពិតជា​ស្ញប់ស្ញែង​ពួកគាត់​ ព្រមទាំង​បានពោលសរសេីរថា​ អ្នកឯងពូកែណាស់​ ។ ឆ្លើយតប​ជាមួយ​ពាក្យ​សរសើរ​របស់​ខ្ញុំ​ ពួក​គាត់​និយាយ​ថា​ ៖​ បេីមិនចេះគាស់ស្រាបៀរ​ មិនមែន​ជានារីនៃដងទ្លេឡានឆាងទេ​ ។

និយាយ​សង្ខេប​ខ្លីប៉ុណ្ណេះ​ អាចឲ្យមិត្តអ្នកអានបានយល់បញ្ហា​ ចង្ក្រាន​ប្រមឹកនេះហេីយ​ ។ ដរាបណា​ចង្ក្រាន​ចានឆ្នាំងគ្មានរបៀប​ ឬក៏​សណ្តាប់ធ្នាប់ហេីយនោះ​ តេីអាចឲ្យងេីបផុតពីការត្រួតត្រារបស់គេដូចម្តេចទៅ?

ចំណែកឯ​ ចៀនពូចាយ​ ឯនេះវិញ​ បញ្ហាចង្ក្រាន​ មិនទាន់​ជាបញ្ហាចោទនៅឡេីយទេ​ ។ ប៉ុន្តែ​ក្តីបារម្ភចំពោះទំពាំង​ ទេីបជាករណីដែលយេីងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់​ ។ ការផ្សព្វផ្សាយ​លក់​ និងការដាក់លក់​ ហាក់បានផ្តល់អំណោយទាន​ ក្នុងការឈានទៅរកការប្រេីប្រាស់របស់យុវជនសម័យថ្មី​ ។ គ្រប់ទីគ្រប់ស្ថាន​ ខេត្ត​ខណ្ឌ​ក្រុងស្រុក​ មិនថាជនបទចុងកាត់មាត់ញក​ ឃេីញក្មេងៗប្រេីប្រាស់គ្រឿងស្រវឹងយ៉ាងអាណាធិបតេយ្យ​ ។ បេីបណ្តែតបណ្តោយ​ ខ្ញុំខ្លាចតែឈានទៅដល់ជំងឺពីរមុខទន្ទឹមគ្នា​ ឈឺទាំងទំពាំង​ បាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់ទាំងចង្ក្រានចានឆ្នាំងថែមទៀត​ ។

ដូចពោលខាងដេីមមកនេះ​ តេីយេីងអាចប្រកាសភាពអាសន្នបានហេីយនៅ​ ?
__________________
ដោយ៖ ជ័យ ហនុមាន​

#លិខិតមិត្តអ្នកអាន
#អត្ថបទដកស្រង់
#មតិមហាជន
បញ្ជាក់៖ រាល់អត្ថបទរបស់មហាជន គឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់ស្មេរផ្ទាល់ ។ មិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីនិន្នាការ ឬក៏​ជាការយល់ឃើញរបស់ ហនុមាន​ញូស៍ ឡើយ ។